Częste pytania

Celem inwestora – Polskich Sieci Elektroenergetycznych – jest dbanie o bezpieczeństwo energetyczne oraz zapewnienie sprawnej i niezawodnej pracy infrastruktury przesyłowej w całej Polsce. Nowe linie powstają wyłącznie tam, gdzie są niezbędne i wtedy, gdy jest to konieczne, np. gdy do sieci przesyłowej trzeba podłączyć źródło wytwórcze, takie jak nowy blok elektrowni. Również wówczas, gdy w danym regionie zapotrzebowanie odbiorców na energię elektryczną zwiększa się na tyle, że dotychczas istniejące linie nie są w stanie go zaspokoić lub gdy konieczne jest zwiększenie bezpieczeństwa zasilania danego regionu Polski. Dzięki liniom najwyższych napięć, energia elektryczna produkowana przez źródła wytwórcze, trafia do sieci lokalnych dystrybutorów, a za ich pośrednictwem do przedsiębiorstw i gospodarstw domowych.

Budowa stacji Praga i linii kablowych jest ściśle powiązana z modernizacją Elektrociepłowni Żerań. Dzięki tej inwestycji moc wyprowadzona z Ec Żerań zostanie przekazana do Krajowego Systemu Elektroenergetycznego.

Druga korzyść to stabilne zasilanie. Obecnie tylko stacja Miłosna znajduje się w prawobrzeżnej części Warszawy i bezpośrednio zasila ten obszar miasta. Nowe linie i stacja zostaną powiązane z istniejącą siecią przesyłową, co przyniesie wzrost pewności zasilania prawobrzeżnej części stolicy oraz dużej części Mazowsza.

Krajowy System Elektroenergetyczny (KSE) składa się – w uproszczeniu – z trzech elementów: źródeł wytwórczych, sieci przesyłowej i sieci dystrybucyjnej. Energii, która powstaje w elektrowniach czy farmach wiatrowych, nie można wyprodukować na zapas i zmagazynować. To oznacza, że w każdej godzinie doby, każdego dnia roku, trzeba jej wyprodukować i przesłać do odbiorców tyle, ile w danej chwili zużywają. Jest ona dostarczana za pomocą sieci przesyłowej i dystrybucyjnej. Ta druga jest najbliżej nas. To słupy i linie średnich i niskich napięć, które widzimy codziennie np. przy ulicach. Należą do lokalnych operatorów dystrybucyjnych. Sieć dystrybucyjna jest blisko 50 razy dłuższa niż sieć przesyłowa i liczy ponad 800 tysięcy kilometrów.

Zanim jednak produkowana w elektrowniach energia trafi do sieci dystrybucyjnych, musi pokonać wiele kilometrów, które zwykle dzielą odbiorców od elektrowni. Do transportu energii elektrycznej na duże odległości służą linie przesyłowe. W przypadku inwestycji PSE na warszawskim Żeraniu mamy do czynienia z sytuacją nietypową: nowe źródło energii, z którego trzeba wyprowadzić moc do sieci dystrybucyjnej, powstaje w środku miasta. Dlatego PSE musiało sięgnąć po rozwiązania, które zarówno w Polsce, jak i na świecie, stosuje się w sytuacjach, w których z uwagi na gęstą zabudowę mieszkaniową albo sąsiedztwo z nietypową infrastrukturą, niemożliwe jest wybudowanie „klasycznej” infrastruktury przesyłowej. Wówczas stosuje się podziemne połączenie kablowe.

Linie najwyższych napięć wyjątkowo rzadko powstają na terenach miejskich, ponieważ stacje NN lokalizowane są najczęściej na obrzeżach miast. W przypadku inwestycji PSE na Białołęce mamy do czynienia z sytuacją nietypową: źródło energii, z którego trzeba wyprowadzić moc do sieci dystrybucyjnej – nowy blok gazowo-parowy w Ec Żerań – powstaje w obszarze zurbanizowanym. Dlatego PSE musiało sięgnąć po podziemne połączenie kablowe. Jest to rozwiązanie, które zarówno w Polsce jak i na świecie stosuje się w sytuacjach, w których z uwagi na gęstą zabudowę albo sąsiedztwo z nietypową infrastrukturą – jak np. gęsta sieć kolejowa – niemożliwa jest budowa „klasycznej” infrastruktury przesyłowej.

Nowe linie 220 kV będą miały długość ok. 4,2 km i zostaną poprowadzone pod ziemią. Aż 30% ich długości będzie wykonane metodami bezwykopowymi, co pozwoli na zredukowanie do minimum ingerencji w istniejące zagospodarowanie terenu.

Znalezienie przebiegu dla linii elektroenergetycznej biegnącej przez duże miasto jest prawdziwym wyzwaniem. Celem inwestora i wykonawcy było wyznaczenie technicznie wykonalnej trasy, która w możliwie maksymalnym stopniu uwzględni interesy mieszkańców i innych zainteresowanych stron. Ponieważ tylko dokładna znajomość obszaru pozwala na zaprezentowanie odpowiedniej propozycji przebiegu, w pierwszej kolejności szczegółowo rozpoznano lokalne uwarunkowania i ograniczenia terenu.

Linie zlokalizowano w większości na obszarach przemysłowych i poprzemysłowych oraz terenach kolejowych – w dużej części zamkniętych dla mieszkańców. Pierwotna trasa linii elektroenergetycznych, po analizach projektantów, została zmieniona tak, aby przebiegała z dala od terenów rekreacyjnych, w tym przyszłego Parku Żerańskiego. Pozwoliło to uwolnić te tereny dla dzielnicy i mieszkańców oraz wyznaczyć możliwie najmniej inwazyjny przebieg trasy linii. Został on uzgodniony z podmiotami zarządzającymi działkami na trasie linii – w tym drogami, terenami kolejowymi i obszarami przyszłych inwestycji.

Po wyprowadzeniu z budynku rozdzielni 220 kV SE Praga, trasa linii biegnie w kierunku wschodnim, przez tereny należące do Ec Żerań. Następnie krzyżuje ul. Modlińską. Skrzyżowanie wykonane zostanie metodą przewiertu sterowanego, co pozwoli na bezkolizyjne ułożenie projektowanych kabli pod jezdniami i istniejącą siecią podziemną oraz zminimalizowanie ograniczeń w ruchu pojazdów na ul. Modlińskiej. Przewiert rozpocznie się na terenie parkingu przy Ec Żerań i zostanie poprowadzony do niezabudowanej działki, po północnej stronie centrum handlowego.

Dalej trasa przebiega po terenie sąsiadującym z centrum handlowym tak, aby zminimalizować ograniczenia w przyszłym zagospodarowaniu terenu.

Następnie trasa krzyżuje tory kolejowe prowadzące do Ec Żerań. Skrzyżowanie zostanie wykonane metodą przewiertu sterowanego. Zgodnie z przepisami, skrzyżowania linii elektroenergetycznych z liniami kolejowymi powinny być wykonane po najkrótszej trasie, z zaleceniem stosowania kąta zbliżonego do 90°. Trasa linii została zaprojektowana z uwzględnieniem tych wymagań. Układanie linii kablowych metodą przewiertu sterowanego na skrzyżowaniach z torami nie będzie naruszało stateczności podtorza oraz nie będzie miało negatywnego wpływu na bezpieczeństwo ruchu kolejowego.

Za torami kolejowymi trasa linii biegnie w pobliżu Kanału Żerańskiego – prowadzona jest równolegle do istniejącej drogi betonowej, przy granicy działek, wzdłuż zakładu produkcyjnego. Pas technologiczny linii kablowych przylega do pasa drogowego. Taki wybór trasy minimalizuje przyszłe ograniczenia w zagospodarowaniu terenów przyległych do Kanału.

Po przejściu przez tereny w pobliżu terenu Kanału Żerańskiego linie przekraczają przylegające do nich tereny kolejowe i drogi wewnętrzne, a następnie są prowadzone w pasach terenu pomiędzy torami.

Na dalszej trasie linie kablowe krzyżują Kanał Żerański i ul. Płochocińską. Skrzyżowanie zostanie wykonane metodą przewiertu sterowanego prowadzonego na znacznej głębokości, dzięki czemu inwestycja nie wpłynie na pogorszenie warunków wodnych Kanału ani nie spowoduje ograniczeń w ruchu drogowym na ul. Płochocińskiej.

Za ul. Płochocińską trasa przebiega w dalszym ciągu po terenach kolejowych, w klinie między torami. Ze względu na brak wystarczającej ilości miejsca, trasa ponownie krzyżuje tory, a następnie przebiega poza działkami kolejowymi. Na odcinku około 500 m biegnie przez tereny wzdłuż granicy działek kolejowych, aż do punktu połączenia z istniejącą linią napowietrzną, słupa stojącego na zamkniętych terenach kolejowych.

Dla prawidłowej obsługi linii elektroenergetycznych konieczne jest wyznaczenie tzw. pasa technologicznego. Jest to teren zapewniający właścicielowi infrastruktury – Polskim Sieciom Elektroenergetycznym – nie tylko wybudowanie linii, ale także możliwość dokonywania okresowych konserwacji, ewentualnych modernizacji oraz napraw w przypadku awarii.

Gdyby linia była budowana w technologii napowietrznej, wyznaczony pas technologiczny miałby ok. 50 m szerokości, a konieczna wycinka drzew zostałaby przeprowadzona w pasie szerokości ok. 23 m.

W przypadku dwóch projektowanych linii kablowych SE Praga – linia Miłosna-Mory, na całej długości szerokość pasa technologicznego wynosić będzie minimum 6 m (1 m pomiędzy osiami linii + po 2,5 m w każdą stronę od skrajnych linii) i maximum 10 m.

Na terenach zadrzewionych – ze względów bezpieczeństwa – konieczne było wykonanie wycinki w pasie 12 m (2*6 m). Ponieważ linie wyprowadzające moc z elektrowni nie mogą być narażone na uszkodzenie przez systemy korzeniowe – pas ten będzie musiał pozostać niezadrzewiony.

W procesie projektowania trasy linii kablowych uwzględniono nie tylko konieczność krzyżowania licznej w terenie zurbanizowanym infrastruktury i związane z tym wyzwania techniczne. Brano również pod uwagę możliwie jak największe oddalenie od terenów zamieszkanych i rozwijających się w tym kierunku oraz kwestie związane z oddziaływaniem na obecne i przyszłe funkcje rekreacyjne terenu.

W efekcie zdecydowano o przeprowadzeniu linii kablowych głównie przez tereny kolejowe. Pozwoliło to ograniczyć ingerencję w obszar po zachodniej stronie Portu Żerańskiego, który dzięki temu nie musiał podlegać wycince, a plany – związane m.in. z utworzeniem Parku Żerańskiego – nie zostały w żaden sposób utrudnione.

Niemniej, na wytyczonej trasie linii kablowych, w tym na terenach PKP, w sąsiedztwie torów kolejowych, także występowały zadrzewienia i zakrzewienia.

Zaplanowanie linii w technologii kablowej (zakopanie jej w ziemi) pozwoliło na ograniczenie pasa technologicznego, a tym samym wycinki drzew do 6 m od osi linii. Na potrzeby budowy linii kablowych konieczne było więc przeprowadzenie wycinki w pasie 12 m.

Obszar ten został szczegółowo zbadany. Po przeprowadzonych badaniach dendrologicznych, analizie brakarskiej i weryfikacji organów administracyjnych w terenie ustalono, że w związku z realizacją inwestycji konieczne jest uzyskanie zgody na usunięcie 380 drzew / 519 pni (bez uwzględnienia drzew w złym stanie).

Wycinkę zrealizowano zgodnie z wymogami formalno-prawnymi, pod nadzorem przyrodników.

Dla zrekompensowania wpływu budowy na środowisko naturalne, we współpracy z Urzędem Dzielnicy Białołęka, opracowano wstępną propozycję planu nasadzeń zastępczych. Była ona głównym przedmiotem konsultacji ze stroną społeczną.

Kierując się walorami przyrodniczymi i dbałością o okoliczny ekosystem, zaproponowano nasadzenie dużych sadzonek wiśni, klonów, jarzębów, lip, dębów i topoli.

554 drzewa – wiśnie, klony, jarzęby i lipy – o obwodzie 14–16 cm – miały zostać zlokalizowane wzdłuż wybudowanych linii kablowych. Część z tych nasadzeń (ok. 60 drzew) w wyniku konsultacji zostanie przeniesiona w miejsca wskazane przez mieszkańców (teren placu zabaw przy ul. Portowej, szkoły podstawowej nr 118 przy ul. Myśliborskiej, szkoły podstawowej nr 365 przy ul. Płużnickiej).

Dodatkowo 50 dębów szypułkowych – o obwodzie 16–18 cm – zostanie posadzonych na działkach wskazanych przez Urząd Dzielnicy: w sąsiedztwie Szkoły Podstawowej nr 112 przy ul. Zaułek, przy nowej szkole przy ul. Warzelniczej/Hemara i w okolicach mostu gen. Stefana Grota-Roweckiego.

Przy moście gen. Stefana Grota-Roweckiego zostanie posadzonych także 20 topoli o obwodzie 14–16 cm.

Ponadto – w zamian za usunięcie roślin niewymagających zezwolenia na wycinkę, zaproponowano posadzenie 1000 krzewów ligustru zimozielonego (przy jednej ze szkół).

Kwestia proponowanych do nasadzenia gatunków i odmian drzew, ich parametrów jakościowych – zgodnych ze standardami kształtowania Zieleni Warszawy – oraz dostępnego miejsca wykonania nasadzeń, była przedmiotem uzgodnień z Dzielnicą Białołęka oraz konsultacji z mieszkańcami.

W przypadku ewentualnych zmian w koncepcji nasadzeń, wykonawca inwestycji będzie aktualizował swoje założenia w porozumieniu z Urzędem Dzielnicy Białołęka – poszukując nowych terenów na potrzeby kompensacji.

Zdecydowana większość trasy linii elektroenergetycznych została zaprojektowana na gruntach publicznych / instytucjonalnych. Liczba działek prywatnych jest niewielka. Inwestor sporządził tzw. operaty szacunkowe dla każdej nieruchomości, która jest położona na trasie planowanej linii. Dokumenty te stanowią podstawę do określenia wysokości wynagrodzenia i odszkodowania, jakie oferowane będzie każdemu właścicielowi z tytułu ustanowienia tzw. służebności przesyłu.

Służebność to instrument prawny służący do regulowania relacji pomiędzy inwestorem, a właścicielem nieruchomości, na której przedsiębiorstwo zamierza wybudować infrastrukturę przesyłową. Przepisy o służebności przesyłu regulują, co i w jakiej lokalizacji może wybudować na prywatnej nieruchomości firma, która z niej korzysta. Dzięki służebności możliwe jest również prowadzenie w przyszłości prac eksploatacyjno-remontowych.

Z tytułu ustanowienia służebności przesyłu wypłacane jest jednorazowo wynagrodzenie i odszkodowanie. Umowa służebności zawierana jest w formie aktu notarialnego i jest wpisywana do księgi wieczystej nieruchomości.

Tak. Po pierwsze – infrastruktura przesyłowa funkcjonuje na świecie od kilkudziesięciu lat. Prowadzone w tak długim czasie międzynarodowe badania jednoznacznie dowodzą, że obecność linii najwyższych napięć i wpływ towarzyszących im pól elektromagnetycznych na ludzi jest „całkowicie pomijalny”. Po drugie – linie elektroenergetyczne 220 kV od SE Praga do linii Miłosna – Mory zostały zaprojektowane w większości na terenach kolejowych, w tym terenach zamkniętych – niedostępnych dla mieszkańców.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. 2010 nr 213 poz. 1397 z późn. zm.), inwestycja realizowana w technologii kablowej nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, ani przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko – co potwierdził Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Warszawie wydając odpowiednie postanowienie w tym zakresie.

Oczywiście – traktujemy mieszkańców i organizacje społeczne jak partnerów. Projektując trasę linii elektroenergetycznych staraliśmy się w największym możliwym stopniu uwzględnić potrzeby społeczności lokalnej. Dlatego zdecydowano o poprowadzeniu linii w technologii kablowej, poza terenami zamieszkanymi i rekreacyjnymi – w większości w pasie infrastruktury kolejowej. Zaprojektowany przebieg linii uzgodniliśmy z podmiotami zarządzającymi działkami na trasie linii – w tym drogami, terenami kolejowymi i obszarami przyszłych inwestycji. Natomiast z Urzędem Dzielnicy Białołęka opracowaliśmy wstępną propozycję nasadzeń, poddaną następnie konsultacjom społecznym.

Inwestor i wykonawca byli otwarci na kontakt z mieszkańcami i organizacjami społecznymi. Jednakże obowiązujący zakaz zgromadzeń uniemożliwił organizowanie spotkań konsultacyjno-informacyjnych. Chcąc zapewnić stronie społecznej udział w procesie konsultacyjnym i przekazać wyczerpujące informacje o przebiegu inwestycji, PSE wprowadziły alternatywne rozwiązania w komunikacji społecznej, takie jak interaktywna mapa, nagranie z przelotu dronem nad trasą linii i wywiady wideo z ekspertami. Dzięki temu możliwe było utrzymanie ciągłości komunikacji oraz zapewnienie mieszkańcom Białołęki w tych trudnych warunkach możliwości zgłaszania merytorycznych uwag i opinii.

19 sierpnia powiadomiliśmy o konsultacjach Radę Dzielnicy Białołęka. Informacja została udostępniona przez część Radnych na ich profilach w mediach społecznościowych.

W tym samym dniu ukazał się materiał o inwestycji na stronie tubialoleka.pl. W kolejnych dniach prowadzony przez nas dialog promowaliśmy na stronie internetowej stacjapraga.pse.pl, w prasie lokalnej (Echo Białołęckie) oraz w Internecie – poprzez portal tustolica.pl / tubialoleka.pl.

Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, o prowadzonej procedurze informował również Urząd Dzielnicy Białołęka – poprzez aktualności na swojej stronie internetowej, profil na FB oraz prasę samorządową (Czas Białołęki).

Od 31 sierpnia do 28 września zbieraliśmy pytania, komentarze, opinie dotyczące inwestycji oraz uwagi i wnioski do koncepcji działań kompensacyjnych.

Mieszkańcy zgłosili wnioski dotyczące zmiany lokalizacji części nasadzeń zastępczych. Możliwość uwzględnienia propozycji strony społecznej została przeanalizowana przez Urząd Dzielnicy Białołęka. W efekcie część nasadzeń planowanych przy inwestycji (ok. 60 drzew) zostanie przeniesiona na tereny wskazane przez mieszkańców.

Z podsumowaniem tego procesu można zapoznać się w zakładce Konsultacje/Materiały do pobrania.

Dla stacji elektroenergetycznej Praga uzyskano wszystkie niezbędne decyzje oraz pozwolenia. Budowa trwa od 2018 r. i jest na ukończeniu.

W związku z budową linii elektroenergetycznych przeprowadzono ustalenia z właścicielami i zarządcami nieruchomości oraz z Urzędem Dzielnicy Białołęka. Uzgodniono skrzyżowania z istniejącą infrastrukturą z: Polską Spółką Gazownictwa, Veolia Energia Warszawa, Zarządem Dróg Miejskich, Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad, Orange, Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji, innogy Stoen Operator, Gaz-Systemem, PGNiG Termika. Uzyskano pozwolenie wodnoprawne w PGW Wody Polskie (w związku z przekroczeniem Kanału Żerańskiego). Przeprowadzono uzgodnienia ze spółkami PKP (duża część trasy przebiega przez zamknięte tereny kolejowe. Uzyskano decyzje Wojewody Mazowieckiego oraz Prezydenta m.st. Warszawy o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

30 marca 2021 r. uzyskano decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę dwóch linii kablowych o napięciu 220 kV relacji SE Praga – nacięcie linii napowietrznej Miłosna – Mory. 6 maja 2021 r. decyzja ta stała się ostateczna.

Prace na stacji Praga, przy Ec Żerań, rozpoczęły się w 2018 r. i są na ukończeniu. Drugim elementem przedsięwzięcia jest budowa linii kablowych. 30 marca 2021 r. uzyskano decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę dwóch linii kablowych o napięciu 220 kV relacji SE Praga – nacięcie linii napowietrznej Miłosna – Mory. 6 maja 2021 r. decyzja ta stała się ostateczna. Przewidywany termin zakończenia prac budowlanych to 31 grudnia 2021 r.

Technologia oraz specyfika układania linii kablowych nie wymaga zastosowania skomplikowanych technik budowlanych. Kable będą układane na głębokości minimum 1,8 m.

Wykopy pod rowy kablowe będą wykonywane przy pomocy sprzętu mechanicznego (koparki, wywrotki). Ruch maszyn budowlanych na odcinkach wykonywanych metodą wykopów otwartych będzie się odbywał w pasie o szerokości ok. 20 m (po ok. 10 m od osi linii). Masy ziemi powstałe podczas wykonywania wykopów zostaną częściowo użyte do ich zasypania. Po zakończeniu budowy teren w miejscach wykonywanych prac zostanie przywrócony do stanu pierwotnego.

W kluczowych miejscach – np. pod bardzo ruchliwą ul. Modlińską, na terenach kolejowych czy pod Kanałem Żerańskim – przy pomocy specjalnych maszyn (wiertnic), zostaną wykonane tzw. przewierty sterowane. Na tych odcinkach linie zostaną ułożone bez wykopów, zatrzymywania ruchu drogowego i kolejowego, naruszenia brzegów kanału itp. Na pozostałych odcinkach dwutorowa linia kablowa 220 kV ułożona zostanie w wykopie otwartym.

Technologia przewiertów sterowanych jest szeroko wykorzystywana przy budowie podziemnych rurociągów dla różnych mediów, zwłaszcza w terenach silnie zurbanizowanych, z gęstą siecią instalacji podziemnych – jak na Żeraniu.

Metoda przewiertu sterowanego polega na wykonaniu prawie poziomego przewiertu, celem przeciągnięcia rur, do których następnie wciągnięte zostają kable. Dla każdego kabla przewidziano jedną rurę. Dla każdej linii kablowej przeciągnięte pod ziemią zostaną 3 rury dla wprowadzenia kabli oraz dodatkowa rura rezerwowa, dla ewentualnej wymiany uszkodzonego kabla, bez konieczności wykonywania wykopów w obrębie uszkodzenia linii kablowej.

W wykopie otwartym linia zostanie ułożona na głębokości ok. 1,8 m poniżej poziomu terenu. W przewiercie głębokość ta obniży się do poziomu ok. 2,5m (ale np. pod Kanałem Żerańskim aż 4,7 m pod dnem!).

Więcej informacji znajdą Państwo w zakładce Prace budowlane / Technologia budowy.

W trakcie prowadzenia prac przy przewiercie horyzontalnym dla małych średnic (ok. 50 cm – jak dla budowy linii kablowych 220 kV na Żeraniu) lekkie drgania gruntu występują tylko na wstępnym etapie – w momencie pogrążania w gruncie głowicy wiercącej do rozwiercania otworu pilotażowego. Obszar drgań zamyka się w promieniu ok. 5 m. Prace prowadzone w ramach inwestycji nie spowodują żadnych niedogodności oraz uszkodzeń budynków – ponieważ żadne nie znajdują się tak blisko trasy linii.

Płuczki wiertnicze to mieszaniny wody z bentonitem (skałą osadowa posiadającą silne właściwości absorpcyjne, wykorzystywaną np. jako żwirek dla kotów). Zadaniem płuczki jest zmniejszenie tarcia podczas przewiertu pilotażowego oraz ułatwienie usuwania urobku podczas rozwiercania przewiertu. Sporadycznie, w przypadku ciężkich warunków gruntowych, do płuczki dodawane są polimery ułatwiające poślizg. Płuczka robiona jest na bieżąco na miejscu przewiertu. Bentonit dostarczany jest w workach i na placu budowy mieszany w zbiorniku z wodą, skąd podawany jest pompą do wiertnicy. Konsystencja rozrobionej płuczki przypomina rzadkie, kleiste błoto.

Przenikanie płuczki do otaczającego gruntu jest minimalne, ze względu na właściwości absorpcyjne bentonitu. Płuczka „przykleja” się do ścianek przewiertu, wzmacniając je i chroniąc przed osunięciem. Nadmiar płuczki z wykopu nadawczego zostaje odpompowany. Wykorzystaną płuczkę oczyszcza się w specjalnym separatorze, dzięki czemu można ją ponownie wykorzystać. Zastosowanie płuczki nie powoduje zanieczyszczenia środowiska.

Wiertnica jest pojazdem samobieżnym, wyposażonym w gąsienicowy układ bieżny. Umożliwia on poruszanie się po terenie budowy, jednak nie jest dostosowany do samoczynnego przemieszczania maszyny na duże odległości. Wiertnica dostarczana jest na plac budowy na lawecie (platformie na kołach).

Na ogół firma wykonująca przewierty sterowane posiada własny transport: ciężarówka z naczepą, na której są zbiorniki na wodę (gdzie będzie przygotowywana płuczka) oraz doczepioną lawetą do transportu wiertnicy. Ciężar zespołu nie może przekraczać dopuszczalnego nacisku na oś na ulicy asfaltowe oraz drodze utwardzonej. Transport nie powoduje więc uszkodzeń nawierzchni. Nawierzchnia może zostać uszkodzona od gąsienic wiertnicy podczas jej manewrowania, ale te ew. uszkodzenia zostaną naprawione przez wykonawcę robót.

Na budowie będą używane typowe maszyny budowlane: koparko-spycharki, dźwigi samobieżne, pompy betonu, samochody ciężarowe do transportu materiałów.

Na terenie zamkniętym (PKP), ze względu na ograniczone miejsce w międzytorzu, być może zastosowana zostanie metoda mikrotunelingu. Polega ona na wykonaniu poziomego przewiertu o średnicy ok. 60 cm. Głowica wiercąca ułożona zostaje w wykopie nadawczym. Ruch posuwisty zapewniony jest przez siłowniki hydrauliczne. Obracająca się tarcza głowicy pozwala na pogrążanie się głowicy w gruncie. Urobek usuwany jest z wykopu za pomocą małych wagoników poruszających się po szynach. Za głowicą siłowniki wciskają w wykonany tunel specjalne szerokie rury osłonowe. W tych rurach docelowo zostają ułożone kable w pojedynczych rurach osłonowych.